Grondlegger Suzanne Rohde van de ZomerJazzFietsTour:

Het is mooi zo

Welk gevoel kreeg grondlegger Suzanne Rohde toen zij hoorde dat de ZomerJazzFietsTour in de huidige vorm zou stoppen na dit jaar?

Als het succes van de ZJFT haar één ding heeft geleerd, is dat je niet te snel moet meegaan met mensen die zeggen dat iets niet kan. Voor de eerste editie (1987) was Suzanne verteld dat er te weinig publiek is voor experimentele jazz (bleek niet waar), dat mensen echt niet de moeite nemen zelf tientallen kilometers te fietsen naar optredens (bleek helemaal niet waar), dat de akoestiek van een kerk zich niet leent voor dit soort muziek (meestal geen punt en anders verkas je naar een boerenschuur) en dat bij slecht weer de mensen zouden wegblijven (nee hoor).

Maar natuurlijk. Ook bij Suzanne was er twijfel of er bij de eerste editie wel mensen zouden komen. Ze zat in de rats. Want je zal het altijd zien: je begint iets nieuws, voor een groot deel in de buitenlucht…en het regent pijpestelen. Vanuit haar woning in Garnwerd, die zich later zou ontpoppen als het onofficiële hoofdkwartier van de ZJFT, vroeg ze haar twee kinderen om een kijkje te nemen bij het eerste concert van die dag, in Oostum. Om te zien of er wel publiek was. Mobiele telefoons bestonden nog niet. Zelfs geen portofoons. Dus ze stapten op de fiets. Suzanne: “Na een half uur kwamen ze terug. Ik zag ze aan komen fietsen. Mijn dochter Marije stak een vuist in de lucht, ik dacht met de duim naar beneden. Oh nee, dacht ik, het is een sof! Wat erg! Maar ik had het verkeerd gezien. De duim wees omhoog. De kerk zat vol.”

Op zich was de vrees van Suzanne begrijpelijk. Vóór de eerste ZJFT werden concerten georganiseerd in de dorpen, en ook daar liep het niet altijd storm. “Er werden klassieke concerten gegeven, en ook wel eens jazz. De klassieke concerten trokken nog redelijk wat belangstelling, de jazz bleef wat achter. Dat vond ik jammer. Op een dag wandelde ik door Garnwerd en zag ik mensen fietsen. Mensen die in de zomer genoten van het landschap. Toen kwam ik op het idee om die twee dingen te combineren: fietsen door de omgeving en het bezoeken van kleinere concerten in de kerken.”

De ZJFT was geboren. In de loop der jaren groeide de fietstour. Meer optredens, meer locaties, meer bezoekers uit binnen- en buitenland. De basis bleef intact: met de fiets door het cultuurhistorische landschap van Groningen genieten van experimentele jazz in kerkjes en boerenschuren. Een unieke combinatie. En een logistieke reuzenklus. Suzanne zag hoe zwaar die klus was voor mensen, en dat alle pogingen om nieuw bloed voor het bestuur te vinden onvoldoende resultaat opleverden.

“Nee, ik was niet verbaasd toen de kern van het team aangaf niet meer in de huidige vorm door te willen of kunnen gaan. Ik had het zien aankomen. Dat heb ik meteen gezegd. Dat was wel een opluchting voor ze, ze vonden het zwaar om mij als oprichter dit nieuws te moeten vertellen. Maar hoe raar het ook klinkt, het is goed zo. Zo voel ik dat. Het is zoals het is. Het is nu aan anderen om het stokje over te nemen. In een nieuwe opzet. Wat ik hoop is dat dit podium voor experimentele jazz blijft bestaan. Zoveel podia zijn er niet voor dit soort muziek. Die muzikanten verdienen het. Dat zijn zulke aardige, lieve mensen. Benaderbaar. Helemaal niet arrogant.”
Vooral dat laatste spreekt haar aan. “Ik hoef die aandacht niet. Praat er niet te veel over, doe het gewoon. Omdat je het leuk vindt en iets voor anderen kunt betekenen.”

In de achtertuin, letterlijk grenzend aan de lijvig e dijk die het water van het Reitdiep in toom houdt, bladert Suzanne door haar agenda. Een agenda die helemaal vol staat met afspraken. Achteraf gezien is het niet zo raar dat zij met gelijkgestemden aan de basis stond van de ZomerJazzFietsTour. Suzanne zit en zat in allerlei commissies, heeft met vrienden een filosofieclubje en een wandelclubje. Ze praat met dorpsbewoners over hoe dingen beter moeten in het dorp. Ze bezoekt met vrienden allerlei culturele evenementen. Zang, dans. Vaak regelt zij de uitjes. “Ik hou gewoon van cultuur en organiseren. Als we op vakantie gaan met vrienden, vragen die aan mij ‘wat staat er op het programma vandaag Suzanne?’ Dat organiseren, daar krijg ik energie van.”

Tot slot: wat klopt er wat van het gerucht dat Suzanne in al die jaren geen concert heeft bijgewoond? “Dat klopt niet. Althans niet helemaal”, lacht Suzanne. “Vooral de eerste jaren kwam ik er gewoon niet aan toe. Toen moest ik op het hoofdkwartier blijven. Eten koken voor de vrijwilligers en de muzikanten. Later ben ik wel eens gaan kijken. Ik ben geen jazz-specialist, maar ik geniet er enorm van.”